Schorzenia prostaty mogą się zacząć od problemów z oddawaniem moczu. Choć nie jest to jedyny objaw choroby, to jednak warto zareagować. Zamiast czekać do ostatniej chwili należy odwiedzić lekarza. Jeżeli nasze przypuszczenie się potwierdzi to możemy uratować sobie życie.
W leczeniu nowotworów prostaty wykorzystuje się 4 metody, które stosuje się w zależności od wieku i stopnia zaawansowania choroby.
Są to: leczenie chirurgiczne (prostatektomia), brachyterapia, radioterapia oraz przezcewkowe usuwanie guza.
Pierwsza metoda polega na chirurgicznym usunięciu stercza. Po operacji zakłada się cewnik do cewki moczowej. Pacjent musi pozostać jeszcze przez kilka tygodni w szpitalu. W czasie operacji często dochodzi do uszkodzenia zwieraczy, co powoduje nietrzymanie moczu. W takich wypadkach zaleca się regularne ćwiczenie mięśni krocza. Innym skutkiem ubocznym chirurgicznego usunięcia stercza jest osłabienie sprawności seksualnej.
Leczenie radioterapią z kolei polega na naświetlaniu promieniami jonizującymi. Mogą całkowicie zniszczyć nowotwór. Metodę tę stosuje się w przypadku mężczyzn, którzy z jakichś powodów nie mogą być operowani. Leczenie trwa kilka tygodni. Skutkiem ubocznym radioterapii mogą być zaburzenia erekcji i zapalenia odbytnicy. Innym powikłaniem może być także zwężenie cewki moczowej. W tym wypadku konieczny jest zabieg.
Brachyterapia natomiast to bardzo precyzyjne naświetlanie guza, które niszczy komórki nowotworowe. Wymaga znieczulenia ogólnego, w związku z czym na kilka dni należy położyć się do szpitala. Skutki uboczne to obrzęk krocza, zwężenie cewki oraz rzadziej nietrzymanie moczu.
Przezcewkowe usuwanie guza polega na usunięciu przez cewkę moczową tę część guza, która ją zwęża. Zwykle stosuje się ją w przypadku mężczyzn w podeszłym wieku. Powikłaniem może być utrudnienie oddawania moczu oraz problemy z erekcją.
Problemy z prostatą a wizyta lekarska
Jesteś mężczyzną po pięćdziesiątce? Często korzystasz z toalety? Odczuwasz ból podczas oddawania moczu? Jeśli, na któreś z tych pytań odpowiedziałeś: tak, przeczytaj poniższy artykuł…
Kiedy należy udać się do lekarza?
Do lekarza należy niezwłocznie powinny Cię skłonić następujące objawy:
1. Ból podczas oddawania moczu.
2. Niezdolność do oddawania moczu.
3. Częstomocz – zwłaszcza w nocy.
4. Parcie na pęcherz moczowy.
5. Podwyższona temperatura ciała – powyżej 37,7° C.
6. Ból w okolicach kręgosłupa lędźwiowego niezwiązany z wysiłkiem fizycznym, czy urazem.
7. Krew albo ropa w moczu lub nasieniu.
8. Impotencja.
Wizyta u lekarza jest także niezbędna, jeżeli posiadasz objawy wskazujące na infekcję układu moczowego lub gruczołu krokowego:
• ból lub uczucie pieczenia podczas oddawania moczu,
• niekontrolowane oddawanie moczu,
• bolesna ejakulacja.
Do lekarza należy się udać również wtedy, gdy problemy z oddawaniem moczu rozwijały się przez kilka tygodni lub miesięcy i mają dużą częstość.
Do jakiego lekarza należy się udać?
Zlecenie odpowiednich badań może zalecić lekarz medycyny rodzinnej, lekarz chorób wewnętrznych (internista) oraz urolog. Jeżeli wyniki wskazują na infekcję układu moczowego lub łagodny przerost prostaty, należy udać się do urologa, specjalisty od układu moczowo-płciowego. Podda on ocenie wyniki badań i zaleci odpowiednią terapię.
Czynniki ryzyka
Istnieje kilka czynników, które zwiększają szansę na problemy z prostatą. Należą do nich:
• wiek – mężczyźni powyżej 50. roku życia,
• uwarunkowania genetyczne – BPH lub nowotwór gruczołu krokowego w bliskiej rodzinie,
• dieta bogata w tłuszcze zwierzęce z małą ilością owoców, warzyw i ryb.
Jak zapobiegać chorobom prostaty?
Łagodnemu przerostowi gruczołu krokowego oraz zapaleniu prostaty zwykle nie można zapobiegać. Ważne jest odpowiednie odżywianie takie jak jedzenie w dużych ilościach świeżych warzyw, a także zmniejszenie ilości węglowodanów takich jak cukier, czy białe pieczywo.
Ważna jest profilaktyka – aby być zdrowym należy:
1. Zmienić dietę. Powinna ona zawierać:
• mniej produktów mlecznych o wysokiej zawartości tłuszczu (sery, mleko, śmietana),
• więcej warzywa takich jak: brokuły, kapusta, czy kalafior,
• więcej owoców (jagód, grejpfrutów, pomarańczy) ze względu na wysoką zawartość przeciwutleniaczy,
• mniej czerwonego mięsa.
2. Zacząć uprawiać sport. Należy być aktywnym fizycznie przez 30 minut dziennie, przynajmniej 3 razy w tygodniu.
3. Rzucić palenie tytoniu (w postaci papierosów, cygar, czy fajki). Nikotyna podnosi bowiem ciśnienie krwi oraz bezpośrednio zwiększa ryzyko zachorowania na nowotwór!
4. Przeprowadzać profilaktyczne badania - test PSA.
PSA to antygen gruczołu krokowego występujący prawie wyłącznie w komórkach wydzielniczych przewodów stercza. W podwyższonym stężeniu występuje w łagodnym przeroście prostaty oraz raku prostaty. Badanie bezwzględnie powinni wykonywać mężczyźni, którzy przekroczyli pięćdziesiąty rok życia. Jest to bowiem najszybsza droga, aby wykryć schorzenia prostaty.
Działania profilaktyczne mogą zapobiec zachorowaniu na raka prostaty. Warto więc zastosować się do kilku prostych rad i pozostać zdrowym, unikając przy tym długotrwałej terapii.
Łagodny przerost gruczołu krokowego – metody terapii
Łagodny przerost prostaty (gruczolak, BPH) to najczęstsza choroba gruczołu krokowego i jedna z najczęstszych chorób mężczyzn po czterdziestym roku życia, o charakterze łagodnego nowotworu. Szacuje się, że u ponad połowy mężczyzn po pięćdziesiątym roku życia dochodzi do łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, zaś w wieku lat 80 zmiany o tym charakterze obserwuje się już u ponad 90% mężczyzn. Istotą choroby jest powiększenie gruczołu krokowego, które jest przyczyną nasilających się, dokuczliwych dolegliwości w oddawaniu moczu.
Jakie są objawy choroby?
Do powszechnych dolegliwości, które towarzyszą łagodnemu przerostowi gruczołu krokowego należą:
• wyczekiwanie na mikcję,
• trudności w utrzymaniu moczu,
• słaby strumień moczu,
• zmienny wskaźnik przepływu moczu,
• częstomocz,
• wykapywanie moczu po mikcji,
• kilkakrotne nocne oddawanie moczu.
PAMIĘTAJ: Zastój moczu sprzyja zakażeniom i powikłaniom niebezpiecznym dla zdrowia!
Jak leczy się BHP?
1. Farmakoterapia:
• inhibitory 5-α-reduktazy – hamują wpływ testosteronu (męski hormon płciowy) na gruczoł krokowy. Zapobiegają one powstawaniu dihydrotestosteronu (DHT), bardziej aktywnej formy hormonu, który uważa się za odpowiedzialny za przerost prostaty. Prostata pozbawiona wpływu DHT przestanie się powiększać, a w większości przypadków nastąpi jej obkurczenie. W wyniku działania leku objawy nie nasilą się, a często mogą ulec złagodzeniu.
• α-blokery – leki, które powodują relaksację mięśni gładkich gruczołu krokowego, zmniejszając jego ucisk na cewkę moczową i likwidując część objawów spowodowanych przerośnięciem prostaty.
• fitoterapia (śliwa afrykańska, pokrzywa zwyczajna, kukurydza, palma karłowata, palma sabalowa, dynia, bulwa przyklęku, wierzbownica drobnokwiatowa, wierzbówka kiprzyca). (artykuł: Fitoterapia w leczeniu łagodnego przerostu prostaty)
2. Nieinwazyjne metody leczenia przerostu prostaty:
• przezcewkowa resekcja stercza TURP,
• przezcewkowa terapia mikrofalowa,
• przezcewkowa ablacja igłowa,
• laseroterapia.
3. Inwazyjne – chirurgiczne metody leczenia:
• elektroresekcja przezcewkowa,
• wyłuszczenie gruczolaka stercza.
Leczenie łagodnego przerostu prostaty rozpoczyna się od zastosowania farmakoterapii. Mężczyźni najczęściej, w pierwszej kolejności, sięgają po apteczne preparaty na bazie składników roślinnych. Jeśli zastosowane leczenie nie przynosi oczekiwanych rezultatów – nie podnosi jakości życia, wówczas zgłaszają się do lekarza – urologa, który decyduje, czy włączyć kurację farmakologiczną, czy inne metody leczenia.