Problemy z erekcją
Erekcja, czyli wzwód członka, jest integralnym i niezbędnym elementem męskiej odpowiedzi seksualnej (pożądanie = libido, podniecenie = wzwód, wytrysk = orgazm, wygaszenie = satysfakcja). Niemożność jego uzyskania lub utrzymania oznacza, że u mężczyzny pojawiły się problemy z erekcją. Co może powodować zaburzenia erekcji? Objawy jakiego typu je sugerują? Kogo dotyka ta dysfunkcja? Wyjaśniamy.
Problemy z erekcją dotyczą mężczyzn z niemal każdej grupy wiekowej, choć istotnie starsi panowie zmagają się z nimi znacznie częściej. Statystyki mówią o 1,5 mln mężczyzn po 35 r., których dotknęły zaburzenia erekcji. Objawy – czyli brak lub zanik wzwodu przed odbyciem satysfakcjonującego aktu seksualnego – obserwuje się u 2% 30-latków, 6% 40-latków, ale już 18% 50-latków, 38% 60-latków i aż 60% 70-latków. Reasumując, dysfunkcje erekcyjne przysparzają łóżkowych trudności ponad połowie populacji mężczyzn w wieku 40-70 lat. Ich wystąpienie samo w sobie nie wskazuje na konkretny problem medyczny. Zaburzenia wzwodu nie są bowiem odrębną jednostką kliniczną, ale dysfunkcją, za którą może kryć się szereg chorób organicznych i czynników psychologicznych. Problemy z erekcją to pewien sygnał ostrzegawczy dla mężczyzny, że w jego organizmie została zachwiana równowaga.
Zaburzenia erekcji objawy
Bardzo często pierwszym sygnałem toczących się procesów chorobowych są właśnie zaburzenia erekcji. Objawy w sferze intymnej pojawiają się najszybciej, ponieważ erotyka to jeden z najczulszych i błyskawicznie reagujących na niepokojące zmiany obszarów naszego życia. Stąd zachwianie gospodarki hormonalnej, zmiany neurologiczne, nieprawidłowości w pracy serca, rozwijająca się cukrzyca, miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, choroby gruczoły krokowego, niewydolność nerek lub wątroby odbijają się szerokim echem w sypialni. W 80% przypadków problemy z erekcją są pokłosiem rozwijających się z wiekiem chorób przewlekłych. Natomiast u młodych mężczyzn nieprawidłowości w sferze Erosa zwykle wiążą się z trudnościami natury psychologicznej – niską samooceną, nieśmiałością wobec kobiet, lękiem przed rozczarowaniem partnerki lub niechcianą ciążą, a także zbyt często praktykowaną masturbacją. U dojrzałych panów problemy z erekcją bywają też wynikiem kryzysu w związku, rutyny w sypialni, długiej abstynencji seksualnej, a także przewlekłego stresu. Ten ostatni z pewnością w dużej mierze odpowiada za męskie zaburzenia erekcji. Objawy upośledzenia wzwodu obserwuje się bowiem często u panów przewlekle narażonych na silny stres.
Równie niebezpieczne dla męskiej potencji jest podejście zadaniowe do seksu i traktowanie go jako egzaminu. Ta ambicjonalna postawa panów wobec erotyki sprawia, że męski mózg zamiast przyjemnych emocji odczuwa stres, przed którym chce się bronić. Efektem jest zupełnie niezależna od męskiej woli reakcja organizmu, który zamiast doprowadzić krew do członka, przesuwa jej rezerwuary do kończyn, by przygotować je do „ucieczki”. Za problemy z erekcją odpowiadają również niezdrowa dieta, brak ruchu, sięganie po używki czy niewłaściwe użytkowanie urządzeń elektronicznych (telefon w kieszeni, laptop na kolanach), które podnoszą temperaturę wokół jąder. Podczas gdy wszystkim panom powinno zależeć, by podnosić ją w sypialni…
Zaburzenia erekcji
Zaburzenia wzwodu to problem dość częsty (dotyczy ok. 20% dorosłych mężczyzn), a seksuolodzy przestrzegają przed jego bagatelizowaniem. Przewlekle utrzymujący się brak erekcji utrudnia bowiem nie tylko podjęcie współżycia. Badania prowadzone przez Sexual Dysfunction Association dowodzą, że w 62% przypadków zaburzenia erekcji przyczyniają się do obniżenia samooceny mężczyzn, u 29% pacjentów pogarszają satysfakcję z relacji z partnerką, a u 21% – bywają bezpośrednią przyczyną rozstania.
Zaburzenia wzwodu
Zaburzenia erekcji są wynikiem zakłócenia naturalnego procesu tworzenia się wzwodu. Jego istota tkwi we współdziałaniu układu nerwowego i naczyniowego. Impuls inicjujący powstanie erekcji rodzi się w mózgu, a stamtąd drogą nerwową wędruje do naczyń krwionośnych. Ich zadaniem jest przemieszczenie odpowiedniej ilości krwi do ciał jamistych członka, która nie tylko musi tam dopłynąć, ale i pozostać. Zaburzenia wzwodu mogą przejawiać się zarówno jako niezdolność do uzyskania erekcji, jak i utrzymania jej, co w obu przypadkach uniemożliwia odbycie satysfakcjonującego aktu seksualnego. Zwykle brak erekcji ujawnia się nagle, bez wcześniejszych symptomów.
Powodów tych niepokojących zmian może być wiele (od organicznych przez psychologiczne po – najczęstsze – będące połączeniem obu tych czynników). Zaburzenia erekcji bywają wynikiem m.in. dłuższej przerwy w aktywności seksualnej, traum, nadmiernej chęci wykazania się w łóżku, utrwalonych w umyśle negatywnych skojarzeń związanych z seksem, długotrwałego narażenia na stres, chorób ogólnoustrojowych, przyjmowania leków odbijających się na potencji. Starsi panowie powinni również liczyć się z faktem, że w miarę upływu lat spada u nich poziom warunkującego wzwód testosteronu (ok. 1% na rok), co może przełożyć się na brak erekcji.
zaburzenia erekcjiNiezależnie od przyczyny odpowiedzialnej za zaburzenia wzwodu u danego mężczyzny nieprawidłowości te zawsze wiążą się z uniemożliwieniem mięśniowce gładkiej ciał jamistych wejścia w stan relaksu i rozluźnienia, co utrudnia napływ krwi do prącia. Panowie, którzy do zbliżeń intymnych podchodzą jak do egzaminu z męskości niestety nie pomagają sobie w tej sytuacji. Ich postawa wprowadza bowiem do sypialni niepotrzebny stres i niepokój, a członek w stanie stresu nie stanowi najlepszego rezerwuaru dla krwi. Choć świadomość tego problemu stale rośnie, statystycznie mężczyzna, którego dotknęły zaburzenia wzwodu, czeka z wizytą u specjalisty średnio 12 miesięcy. To stanowczo za długo i niepotrzebnie, gdyż w 90% przypadków zaburzenia erekcji można skutecznie leczyć.
Najbardziej pomocna w tej kwestii jest seksuologia jako dziedzina interdyscyplinarna z holistycznym spojrzeniem na męskie problemy w sypialni. Niemałym wsparciem jest także psychologia, szczególnie dla pacjentów z dysfunkcjami erekcyjnymi natury psychologicznej. Zaburzenia wzwodu leczy się też farmakologicznie preparatami, które „gimnastykują” ciała jamiste członka, przygotowując je do napięcia i mobilizacji naczyń do przyjęcia dodatkowej ilości krwi. Wszystko po to, by na nowo i w pełni cieszyć się udanym współżyciem nienaznaczonym przez brak erekcji.
Warto podjąć to wyzwanie, gdyż seks to nie tylko prokreacja i przyjemność, ale potężna machina uruchamiająca szereg pozytywnych reakcji neurohormonalnych i potęgująca odnowę biologiczną męskiego organizmu.
Jak poprawić erekcję?
Około 152 mln mężczyzn na świecie cierpi na zaburzenia wzwodu i szuka odpowiedzi na pytanie: jak poprawić erekcję, by cieszyć się udanym życiem seksualnym? Otóż clou problemu to jego uświadomienie sobie i podjęcie walki o intymną sferę życia, a nie rezygnowanie z niej, gdy wystąpią zaburzenia erekcji. Jak leczyć tę dysfunkcję to kwestia drugorzędna. Od nastawienia pacjenta zależy bowiem, czy farmakoterapia, psychoterapia i zdrowy styl życia przyniosą pożądane efekty.
Przy obecnym stanie wiedzy medycznej i dostępności leków praktycznie nie zdarzają się sytuacje, aby nie pomóc pacjentowi, który stosuje się do zaleceń lekarza.
Dlatego pytającym: jak poprawić erekcję? – odpowiadamy:
przełamać wewnętrzne tabu i udać się do specjalisty. W większości przypadków wystarczą 2-3 wizyty w gabinecie seksuologa, by nastroje w sypialni partnerów znacznie się poprawiły. Wszystko zależy tu od rozpoznania przyczyny odpowiadającej za zaburzenia erekcji. Jak leczyć tę męską przypadłość? Oczywiście adekwatnie do stwierdzonego podłoża zmian – somatycznego (choroby ogólnoustrojowe), psychologicznego (lęki, blokady, depresje itp.) lub będącego kompilacją obu tych czynników. Stąd niezwykle cennym źródłem informacji o ogólnej kondycji mężczyzny są dla lekarza wyniki badań, które – jeśli tylko posiadamy – warto zabrać na pierwszą wizytę.
To jak poprawić erekcję u pacjenta może stać się jaśniejsze, gdy specjalista zobaczy jego morfologię krwi, poziom cholesterolu, glukozy, hormonów tarczycy, prolaktyny oraz próby wątrobowe, PSA, EEG, EKG, USG, a nawet rezonans magnetyczny i tomografię mózgu. Dane te wraz z dogłębnym wywiadem medycznym uwzględniającym pytania o wiek, relacje z partnerką, aktywność zawodową, narażenie na stres, nawyki dietetyczne, aktywność fizyczną czy sięganie po używki stanowią solidną podstawę do wskazania źródła wywołującego zaburzenia erekcji. Jak leczyć te wynikłe z chorób przewlekłych? Przede wszystkim zacząć od terapii schorzeń pierwotnych (cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa itd.) Podobnie w przypadku blokad psychologicznych (stres zadaniowy, kryzys w związku, lęk przed ciążą czy wznowieniem współżycia) należy w toku terapii wypracować u pacjenta właściwe postawy i zachowania.
Wpływ trybu życia
Niezależnie od podłoża zmian kwestia jak poprawić erekcję u mężczyzny w dużej mierze zależy od prawidłowej relacji z jego partnerką. Dlatego seksuolog sporo uwagi poświęci też omówieniu tego problemu. Poprawę sprawności seksualnej panów niejednokrotnie przynosi również eliminacja błędnych nawyków, jak brak higieny snu (przynajmniej 6-8 h), siedzący tryb życia, nadużywanie alkoholu, a zwłaszcza piwa, ciężkostrawna i niezbilansowana dieta z późnymi kolacjami (po 18:00) i współżyciem bezpośrednio po posiłku. Uważnie należy też śledzić informacje zawarte w przylekowych ulotkach przyjmowanych preparatów. Okazuje się bowiem, że środki kardiologiczne, antydepresyjne czy nasenne mogą powodować zaburzenia erekcji. Jak leczyć je farmakologicznie? Seksuolog z pewnością poleci pacjentowi tzw. inhibitory fosfodiesterazy typu 5, które blokują enzym rozkładający tlenek azotu. Jest on niezbędny do uzyskania erekcji, gdyż przyczynia się do relaksacji i rozciągliwości mięśni gładkich, dzięki czemu możliwy jest napływ krwi do członka. Wybór tego typu środków jest tak duży, że lek można dostosować indywidualnie – do portfela i potrzeb mężczyzny.